Reislessen

Reisles 7: De verborgen schat achter angst

Sinds ik deze wereldreis ben begonnen lijkt alsof ik een zoektocht ben gestart naar de verborgen Pandora die zich achter mijn angst verschuilt. Ik ben meer dan ooit mijn grenzen gaan opzoeken en ze gaan verleggen. Een wetenschappelijke uitleg hiervoor heb ik niet, het is gewoon een natuurlijke behoefte om er alles uit te halen wat er in mijn leven zit.

Ik kan me nog zo goed herinneren dat ik hiervoor een hekel had aan kamperen, alleen de gedachte om primitief in de natuur te slapen vond ik niets. Ik verkoos liever een hotel met alles erop en eraan. Toch heb ik tijdens de reis door Nieuw-Zeeland het grootste gedeelte gekampeerd, niet in een tent maar wel in een campercar, onze Spaceship die ik nu nadat ik er afscheid van moest nemen nog elke dag mis.

Dit was heel anders op de eerste dag, toen ik mijzelf afvroeg: “Waar ben ik in godsnaam aan begonnen?”.

Wat in eerste instantie een nachtmerrie leek te zijn, veranderde al snel in een van mijn favoriete manieren om te reizen. Heerlijk midden in de natuur slapen met alleen de hoog noodzakelijke spullen. De luxe van een hotel heeft plaats gemaakt voor de eenvoud, simpel en ongedwongenheid van kamperen, al moet ik wel bekennen dat Nieuw-Zeeland een echt kampeerland is. Dit land laat zich op zijn mooist zien als je echt in de natuur bent en niet kijkt vanuit het balkon van je hotelkamer.

Naast het kamperen, moest ik er ook niet aan denken om ergens uit een vliegtuig te springen of vanaf een zandduin keihard naar beneden te surfen of, nog erger, zwemmen tussen kleine haaien. In alle gevallen duik je letterlijk en figuurlijk in het onbekende en je hoopt op de beste afloop. Mijn nieuwsgierigheid naar het onbekende heeft me verleid om mijn angsten diep in de ogen te kijken en ze aan te spreken met: “ik voel je wel maar ik doe het toch!” en toen ging de Pandora doos open. De euforie en adrenaline maakten dat ik voor een instant mezelf kon verliezen in het niets, in die leegte tussen leven en dood. Voor een fractie van een seconde hebben alle gedachten mijn hoofd verlaten en het enige wat toen overbleef was rust. Een rust die al mijn zintuigen heeft verdoofd om mij het puur vanuit een andere dimensie te laten voelen.

Angsten zijn niets anders dan slecht verpakte cadeautjes die wij aan de ene kant graag willen uitpakken maar aan de andere kant toch liever ongeopend laten staan. Als je benieuwd bent naar de schatten achter je angsten, probeer juist dat te doen waar je bang voor bent of dat waar je “denkt” een hekel aan te hebben en zie dan met eigen ogen hoe de schat van Pandora opengaat en je leven verrijkt wordt met sensaties die je nooit eerder hebt gevoeld.

2016-04-14 22.17.36

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.