Reislessen

Reisles 4: Vertragen kan je leren

 

Vertragen, ik vond het iets voor later, voor wanneer ik vanuit de luie stoel van het bejaardenhuis mijn bewogen leven de revue liet passeren, en niet voor nu. Nu was het tijd voor actie, voor rennen, vliegen en springen. Ik vond dat de wereld in een hoog tempo functioneerde en dat ik me daaraan moest aanpassen om de boel een beetje bij te kunnen benen. Hoe sneller hoe beter was mijn motto. Snel denken, snel eten, snel handelen, snel en nog eens snel. Het voelde heerlijk om in de race te zijn en als een Speedy Gonzales alles te willen doen. Ik heb nooit in een raceauto gereden, maar ik denk dat de kick een beetje vergelijkbaar is. Je merkt niet eens dat het leven aan je voorbij gaat, terwijl je alleen maar wilt versnellen om ergens te komen. Maar dat ergens verschuift iedere keer naar een ander eindpunt waardoor de 5de versnelling niet voldoende is en je verder moet schakelen naar je 6de, 7de of 10de versnelling. Maar zoals bij een raceauto, het risico om te crashen is aanwezig en wordt alleen maar groter naar mate je het gaspedaal verder intrapt. Gelukkig ben ik niet gecrasht, misschien ben ik toch een goede coureur 🙂 of nog beter, ik heb het rempedaal gevonden. Ik ben van een luipaard in een pinguïn veranderd. Maar niet zonder slag of stoot, want veranderen doet eenmaal pijn. Het meest pijnlijke was om te erkennen dat ik inderdaad aan het racen was en dat ik het eigenlijk het oké vond. Ik zag dat de mensen om mij heen hetzelfde deden dus ik had geen reden om me zorgen te maken. Het hoort eenmaal bij deze tijd dacht ik, tot ik ging wandelen, echt wandelen, niet mijn voeten vooruit verplaatsen, maar meegaan in wat ik zag, hoorde, proefde, rook en voelde. Dat maakte het verschil en deed mij vertragen. Ik neem nu de tijd in plaats van dat de tijd mij neemt, ik draag geen horloge meer want als ik echt de tijd wil nemen dan hoef ik niet te timen.

En nee, ik ben er nog niet, dit zijn maar een paar stapjes die ik in de goede richting heb gezet. Vertragen is een proces dat langzaam gaat, bedenk dat een auto ook niet in één keer van 130 km/u naar 5 km/u (voetstaps) gaat. Het goede nieuws is, wij ook niet! Dus neem je tijd om te ontdekken waar en hoe je kan vertragen en begin met de kleine dingen die een groot verschil kunnen maken, zoals je horloge af doen, al is het maar in het weekend.

Leren vertragen kan ervoor zorgen dat je later vanuit het bejaardenhuis niet aan een bewogen leven terugdenkt, maar meer aan een goed en bewust geleefd leven.

Succes met vertragen!!

Slow

Eén reactie

  • Naomi

    Zo herkenbaar! Mijn horloge ging ook af in Nieuw Zeeland in 2009 en is noooooooit meer aangedaan! Een bevrijding:) Alleen een alarm op je mobiel zetten voor de echte belangrijke tijden zoals de kinderen uit school halen, is wel aan te raden:)

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.