Creatief schrijven,  Reislessen

Reisles 17: Mijn vloek is nu mijn zegen

Als kind moest ik met mijn ouders meereizen door heel Zuid-Amerika. Een echte keus had ik niet, want waar mijn ouders heen gingen, daar moest ik mee. In die tijd was er geen sprake van democratie, want moeders woord was wet. Dit voelde voor mij als een vloek. Mijn kinder “mind” kon amper bevatten wat er om mij heen gebeurde. Terwijl mijn leeftijdsgenoten jaar in jaar uit naar dezelfde school gingen, moest ik me als een kameleon zien aan te passen aan nieuwe landen, nieuwe scholen, nieuwe geuren, nieuwe mensen en rare kinderen. Mijn jeugdherinneringen zijn vanuit het raampje van een voertuig, starend naar een buitenwereld die voor mij te groot en te eng was. Ik droomde van de dag dat ik niet meer weg hoefde. En zoals altijd, dromen komen uit. Dus daar zat ik,  jarenlang vastgeroest op een plek zoals ik het had gewild. Maar enkele jaren geleden starend vanuit het raampje van een vliegtuig zag de buitenwereld er niet meer zo groot of eng uit maar eerder als de droomplek waar ik de rest van mijn leven wilde zijn. Dit was het moment om mijn avontuurlijke “ik” weer te ontmoeten. Gelukkig ben ik nu oud genoeg om mijn verborgen reislust zelf vorm te geven. Dus ik pakte het grootst aan, met een wereldreis. Zo veranderde ik mijn vloek in mijn dagelijkse zegen, in mijn passie, in mijn verslaafde nieuwsgierigheid naar nieuwe landen, in mijn wens om nieuwe mensen te ontmoeten. Ik ruilde mijn heimwee voor het minder bekende verschijnsel wegwee.

2 reacties

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.