Cours à domicile 3: L'amour au temps de Corona

Qui aurait pu imaginer ça, une pandémie comme nous l'avons lu dans les livres ou vu dans les films.

Un de mes écrivains préférés, Gabriel Garcia Marquez, une fois a écrit le livre “L'amour au temps du choléra” et j'écrirai un article de blog à ce sujet aujourd'hui “L'amour au temps de Corona”.

Avec ce billet de blog je ne pourrai même pas approcher son niveau littéraire, mais émotionnellement je ressens ce qu'il a enregistré comme une fiction. Sa fiction n'a jamais été aussi proche de la réalité.

ici kan je zijn boek kopen mocht je toch nieuwsgierig zijn geworden naar dit meesterwerk.

Tweede maanden lang heb ik binnen de muren van mijn huis kunnen ervaren hoe het is om je dierbare niet te kunnen knuffelen, niet te mogen aanraken. Een gevoel dat ik al te goed kende, want tijdens mijn wereldreis kon ik alleen met ze bellen en soms als de internet verbinding het toe liet een video gesprek met ze voeren.

Liefde in tijden van Corona is niet veel anders, maar wel intenser. Want als alle afleidingen wegvallen, het enige wat overblijft is liefde. De echte liefde. De liefde die diep van binnen in je brandt en je kwetsbaar en hopeloos achter laat.

De liefde in tijden van Corona draait niet meer in het willen controleren en domineren van het ander, maar in het er willen zijn voor een ander. Het is niet rooskleurig maar wel zinvol. Het is niet een commitment maar een noodzaak.

Het is het besef dat alles vergankelijk is, en dat de kleine en vanzelfsprekende daden niet zo vanzelfsprekend zijn.

Het is een liefde die we niet kennen en evenmin met woorden kunnen uitleggen. Maar dit verhaal zonder woorden zou een verhaal zonder ziel zijn, dus dan probeer ik maar te beschrijven hoe deze liefde voor mij voelt.

Het is de liefde die de harde realiteit probeert te verzachten, maar eerst in ons hart moet bloeden in de vorm van eenzaamheid en onzekerheid.

Het is de liefde die ons dichter bij elkaar zal brengen, al zijn onze lichamen nu gescheiden. Want zoals Erasmus ooit schreef: “Afstand scheidt enkel de lichamen, niet de geesten.”

Geestelijk zij wij verbonden en onze tranen van wanhoop voeden de aarde waar onze voeten later weer op zullen lopen, op zoek naar de wereld die wij gisteren zijn kwijtgeraakt.

en bref: het Corona-virus heeft ons iets moois gebracht, de liefde die ruimte en tijd overstijgt.